Onnozele feitjes, deel twee

In Centraal-Azië heb je bij het ontbijt 99% kans op eieren. Minstens twee per persoon. En er is geen andere optie. Geloof me, onze Belgische maagjes zijn daar niet op getraind.

Marc Wilmots is in 2019 even de trainer van het Iraanse voetbalelftal geweest. Ze waren er niet blij mee. Oeps.

Ze kunnen overal in Rusland en Centraal-Azië ons volledige elftal Rode Duivels opnoemen, behalve Dries Mertens.

Als er in Iran nationale betogingen zijn, legt de overheid het internet plat tot de betogers het opgeven. Raad eens wie dit proefondervindelijk ontdekt heeft… 

De naam ‘het Arische ras’ werd oorspronkelijk gebruikt om Iraanse volkeren aan te duiden. Whut?

Ik ben al verloren onderweg: mijn buff, slippers, drinkbus, handdoekje, een onderbroek, horloge, oorbellen en mijn lievelingstrui. Ohja, ik heb ook al twee keer het scherm van mijn gsm moeten laten vervangen. Aah, dus dáárom gaan jullie twee keer naar China!

In China zaten we een paar keer op een grote bus met driepuntsgordels, wauw! Er was ook een piep zolang niet alle gordels ingeklikt waren, wauw! Chinezen storen zich hier totaal niet aan en reizen zes uur zonder gordel, met piep. Wauw… (En auw, onze oren)

Een super lekker, krokant uitziend bruin brood met bloemlaagje bovenaan kan nog steeds een sandwich zijn. Balen.

In China kan je mignonetjes van Côte d’Or kopen, mits je tien euro voor een kleine doos op tafel legt. Maar het ís er.

De Fransen hebben in Laos achtergelaten: baguettes, croissants, pains au chocolat, en… Petanque! Het was een gek zicht om de Lao langs de oever van de Mekong een balletje te zien gooien.

Wij hebben één keer over water gereisd, en meteen tegoei. We zaten in Laos twee achtereenvolgende dagen van negen uur op een boot. Jawel.

Onze goedkoopste kamer ooit kostte 3.5 euro en was geen cent meer waard dan dat.

Op de luchthaven van Iran hadden we net te weinig Iraans geld over om eten te kunnen betalen. Een onbekende heeft toen spontaan aan onze rekening bijgelegd. Schooiers, present!

In China moet je voor álles door de scanner, soms zelfs voor de supermarkt. Er zit niet altijd iemand bij en ze gaan niet per se iets doen als hij piept, maar oooh wee als je er durft rond te lopen!

De Google gezichtsherkenning vergist zich soms tussen Thijs en zijn broer. Zouden de straatcamera’s in China ook flippen als ze er met twee zouden ronddwalen?

In China zaten we eens bijna vast in een natuurpark. Er was ons gezegd dat de bussen in het park rijden tot 19u. We waren (iets te laat) nog aan een wandeling begonnen, die we eindigden in het pikdonker. Het was 18u40 en er stond nog een bus. Geen chauffeur, helaas. Nu kan Thijs dat wel besturen, maar we wilden de volgende dag ook nog toegelaten worden tot dit park. Na tien minuten kloppen op de deur van een huisje hadden we geen reactie. Er brandde wel licht. We zijn dan maar binnen gegaan. Bleek dat de chauffeurs hier slapen! Na een hoedje-op moment deed er een chauffeur zijn sloffen aan en bracht ons veilig en wel naar de uitgang. We waren bij uitstek de állerlaatsten!

Laos heeft Centraal-Azië overwonnen in de ranking ‘slechtste toiletpapier’. Wie meer uitleg hierover wenst, graag een privébericht.

Ik ben intussen in meer niet-Europese landen geweest dan Europese. Ik moet dringend op roadtrip in mijn eigen continent!

Het valt ons op dat veel westerlingen het niet nodig vinden een autogordel te dragen in het buitenland. Wij snappen niet waarom. Iemand?