Chinese reis(t)

Ingrediënten

• Als basisingrediënt: veel rijst en noedels
• Nog veel meer mensen
• Prachtige natuur, vooraf geprepareerd met houten paadjes, veel wc’s en vuilnisbakken. Als het kan ook een kabelbaan of lift.
• Luide rochels van de beste kwaliteit
• Smartphones zonder koptelefoon of oortjes
• Oude en nieuwe treinen
• Chilipepers
• Vacuüm verpakt onherkenbaar vlees
• Eeuwenoude geschiedenis
• Een vleugje kitsch
• Vooral geen korreltje zout
• Gigantische torens met mini(t)huisjes
• Alle seizoenen
• Een sterke VPN
• Twee jonge Belgen per gang

Aperitief: het moeilijke Xinjiang

1. Neem de Belgen. Drop ze in Ürumqi, hoofdstad van de provincie Xinjiang (jeweetwel, die in het westen, met de Oeigoeren). Laat ze even bekomen van hun jetlag in hun kamer zonder raam, de enige die ze kunnen betalen. Zorg dat ze hulp hebben bij het kopen van een simkaart, want dat vereist hier een vertaling van het paspoort. De medewerkster van de telefoniewinkel kan best een kwartier meegaan naar het onvindbare vertaalkantoor en daar een korting afdwingen.

2. Laat ze een uurtje weken in het uitstekende provinciale museum, nadat ze smaak vergaard hebben in de Carrefour.

3. Laat ze weer schrikken in de stadsparken van min tien graden Celsius. Bezing ze met een koor van lokale Chinezen.

4. Laat een nachtje rusten in de donkere kamer.

Een tafereel over het leven van eeuwen geleden in het Xinjiang Uyghur Autonomous Region Museum.

In de Xinjiang provincie worden lichamen opgegraven van duizenden jaren oud. Ze werden extreem goed bewaard door het droge, hete klimaat. De 'Loulan Beauty' is één van deze mummies zonder windels.

Ürumqi: net als alle Chinese steden vol hoogbouw.

Een moskee in China, wat?

En de minaret.

Achter de moderne flatgebouwen en hippe winkels vind je oudere wijken.

5. Pocheer ze vervolgens in een luxueuze hotelsaus op basis van Turpan. Hier kunnen ze ten volle bekomen. Geef ze een ontbijtbuffet (dit moet hoofdzakelijk uit typisch Chinees voedsel bestaan, anders gaat de smaak afwijken!). Laat ze gratis fitnessen en kleren wassen in dit hotel.

6. Haal ze uit de saus en laat ze wat zelfstandig rondzoeken naar dingen die inmiddels niet meer bestaan. Troost ze weer met een mooie minaret, nog een museum en eeuwenoude ruïnes.

7. Besprenkel de Belgen met vriendelijkheid en serveer op een bordje van strenge controles.

In het museum in Turpan was Thijs vooral blij met de dino's. Boys will be boys…

De ruïnes van Jiaohe, héél lang geleden een belangrijke stad op de zijderoute.

Koud, koud, koud!

Het Gansu-soepje

1. Begin zoals altijd met een bouillon van Chinezen in de trein. Maak de Belgen na zes uur sudderen geïrriteerd wakker om acht uur. Doe dit met een wekker door de hele trein, muziek en veel licht.

2. Laat de Belgen even los in de keuken in Zhangye. Ze zullen ongetwijfeld een heerlijke spaghetti bolognaise klaarmaken. Verwacht niet dat ze een sliertje zullen overlaten voor jou, ze snakken hier al even naar. Het is toch belangrijk dat je deze stap niet overslaat voor het welzijn van deze twee Lagelanders, moeilijke etertjes als ze zijn.

3. Wentel ze vervolgens in hopen natuur. Begin met een besneeuwde canyon en rol ze daarna in regenboogbergen.

Zhangye Danxia canyon: de grand canyon van China!

De Chinezen houden van bordjes. Vooral 'Danger!', 'Caution!', 'Mind the step!' en 'Be Careful!' vind je op elke vierkante meter Chinese grond. Maar gaan ze nu al bepalen waar wij een foto moeten maken?! Met alle Chinezen, maar niet met den dezen, hé zeg! 😉

Wat een rebel! Helemaal van 't padje…

De 'Rainbow Mountains': geologisch hoogstandje

4. Leg ze voorzichtig weer in de Chinese bouillon en laat even doorkoken.

5. Als laatste dien je een prachtige constructie te maken om de soep over te gieten: een hoge rots met kunstig uitgehouwen boeddhas. Reken hier voldoende tijd voor in, je zal er even zoet mee zijn. Het resultaat zal echter prachtig zijn en jaren later zullen hordes toeristen geld betalen voor jouw werk.

6. Dien niet te warm op.

Niet voor hoogtevrezers!

Xi’anmuse-gueule

1. Start in een gezellig hostel.

2. Marineer de mannelijke Belg in een plaatselijk alcoholisch drankje en leer hem de regels van Mahjong. Stuur hem naar de kapper.

3. Leg de twee jongelingen een uurtje gratis in de sauna.

4. Koel sterk af in de hallen van het terracottaleger en zet ze even op de stadsmuur.

5. Dien op met spinazienoedels en zelfgemaakte dumplings.

Iedereen komt natuurlijk naar Xi'an voor het terracottaleger, en terecht! Nog niet zo heel lang geleden werden deze soldaten ontdekt. Ze zijn ongeveer met 8000 en allemaal uniek. Ze waren deel van het graf van een belangrijke keizer rond het jaar 250 voor Christus (!).

Enkele beelden zijn zeer goed bewaard gebleven en worden in het museum tentoongesteld zodat ze van dichtbij bewonderd kunnen worden.

De meeste soldaten waren stuk toen de site ontdekt werd. Dit kwam doordat het 'dak' van het graf deels ingestort was.

Xi'an is meer dan het teracottaleger. Hier wandelden we door een gezellige straat vol beelden, fonteinen, gekke speeltuigen, …

Nina op de stadsmuur

De stadsmuur van Xi'an was gigantisch, maar maakte ons niet echt enthousiast. De Wal(l)mart van Xi'an daarentegen… Omnomnom.

De dumplingworkshop was een succes!

Hunan-hoofdgerecht

1. Dit wordt het eerste warme gerecht.

2. Start met het groene bedje van bos.

3. Maak de Tianmen donutberg: hij moet spectaculair, groen en groot zijn. Installeer er een kabelbaan naartoe en steek er 30 roltrappen in.

Vlak naast Zhangjiajie ligt de Tianmen berg. We gingen er naartoe met de kabelbaan, zo hadden we al meteen een magnifiek uitzicht!

Over houten paadjes wandelden we tussen, tegen, over, op en onder bergen!

De poort naar de hemel. Vanop de Tianmen berg ga je met een stuk of 20 roltrappen ín (!) de berg naar beneden. Zo kom je bij deze poort, vanwaar je verder afdaalt.

4. Voor de hartige karstrotsjes van Zhangjiajie doe je ongeveer hetzelfde. Ze moeten iets kleiner zijn, maar je wilt er veel meer. Maak ze hoog en smal.

Twee dagen wandelen tussen zotte karstrotsen in het nationaal park van Zhangjiajie, jippiejiajie!

Eindelijk nog eens in T-shirt rondlopen!

Over deze natuurlijke brug wandelden we eerst zonder het te beseffen. Die ene keer maakten ze dus foto's van de brug, en niet van ons!

Ondanks de borden 'Voeder de apen niet' was er een kraampje met bananen en werden de beestjes flink verwend door de Chinezen. Dat wij allebei aangevallen werden door een aap die onze koekjes wilde, deed geen belletje rinkelen bij hen…

Thijs mag ook eens op een onderbelichte foto. Oeps.

5. Als bijgerechtje maak je een Fenghuangdorpje met oude broodhuisjes. Een stroompje saus erdoor en klaar is Kees, euh, Chinees.

Fenghuang is een prachtig dorpje aan het water. Het is toeristisch en kitsch, maar we konden er genieten van een rustige dag. Leve het laagseizoen!

Tweede hoofdgerecht: Yunnan

1. Het warmste gerecht van dit feestmaal bereid je door de Belgen kilometers en uren zuidwaarts te sturen, met als doel een relaxte Kunmingsmaak te bekomen.

2. De avontuurlijke toets geef je in de Jiuxiang-grotten, vleermuizen en waterval voeg je toe voor de textuur.

Op weg naar de Jiuxiang grotten

De kleuren hadden iets subtieler gekund, maar de grot was wel écht spectaculair.

Het vele water in deze grot zorgde voor de prachtig geërodeerde karstformaties. En nee, het zijn geen ondergrondse rijstvelden. Voor een persoonlijke uitleg, ga even langs bij je vaste geoloog.

3. Een kort uitstapje naar Dalí is een optie, hoewel dit je eindresultaat slechts een tikkeltje voller van smaak zal maken.

In Dalí huurden we een elektrische scooter om rond het Erhai-meer te rijden. Veel speciaals vonden we er niet aan, net als het stadje zelf. We hadden toch ons plezier met de scooter en enkele mooie uitzichten.

4. Serveer met onverwacht Westerse producten: stokbrood, kaas, hesp, pesto en meer. Bewaar de chocopasta voor bij het dessert.

Als kers op de taart: echte rijstpap van Pugaolao

1. Het belangrijkste is de juiste rijst. Deze moet uit het uiterste zuiden van het land komen.

2. Maak trapjes van rijstpap en overgiet met een dunne chocoladesaus.

De enige echte Pugaolao rijstterrassen! Nog nooit van gehoord? Ze liggen in het uiterste zuiden van China en worden al heel lang bewerkt door de bewoners van dit en de omliggende bergdorpen. Hoe die mensen onthouden welk rijstveld van hen is, vraag het me niet.

De wolken schuiven hier de hele dag heen en weer, zich niets aantrekkend van huizen en mensen.

Sommige terrasjes waren rood gekleurd toen wij er waren. Dit komt, romantisch genoeg, door algen die zeer snel groeien en een ware pest zijn voor de landbewerkers.

Digestief

Zoals je kan zien, hebben we prachtige uitstappen gemaakt in China. Toch vinden we het belangrijk om te vermelden dat we ons niet altijd super tevreden voelden. We denken dat het moeilijk te begrijpen is als je er niet zelf geweest bent. Ook deelt niet iedereen onze mening natuurlijk, en dat is helemaal oké! 

Wij vonden de gemiddelde Chinees niet bepaald beleefd en vriendelijk, hun gewoontes op dit vlak liggen ver van die van ons (Xinjiang was naar onze ervaring een uitzondering). Ook aan het rochelen en op straat spuwen raakten we niet gewend. Het fotograferen van blonde, blanke knapperds doen ze nog steeds. Engels wordt zeer weinig gesproken (ergens begrijpelijk) en een vertaalde menukaart vind je niet snel. Jongeren zijn vastgelijmd aan hun smartphone en lijken soms niet meer met elkaar te praten. En wanneer ze praten, roepen ze eigenlijk meer naar elkaar. Oh ja, en ze houden er het meest van om op die smartphone filmpjes te kijken op maximaal volume. 

Hierdoor hadden we voor het eerst echt heimwee naar België en verloren we soms ons geduld als we weer eens in een vervelende situatie terechtgekomen waren. De laatste week keken we er naar uit om het land te verlaten.. 
Uiteraard is dit niet van toepassing op elke Chinees en zijn er ook aangename aspecten aan reizen in China. Hun treinsysteem werkt bijvoorbeeld uitstekend en wanneer ze allemaal samen buiten sporten, zijn ze echt bewonderenswaardig. 
Dat het een diepe indruk heeft nagelaten, is een zekerheid. Misschien keren we nog eens terug, over tien jaar en voor twee weken. Want dat het verdorie een mooi land is, laat ons dat vooral niet vergeten! 

Bye bye,
zwaai zwaai,
en tot in den draai!