Één juli: In België het begin van de zomervakantie maar voor ons het einde van een onvergetelijke reis. We landen om half elf ’s avonds op de luchthaven van Zaventem
Alle berichten
Iedereen kent het wel. Iedereen heeft het wel. Een plaats waar je later, wanneer je eindelijk oud en wijs genoeg bent, een teruggetrokken en mooi bestaan zou kunnen leiden. Voor
We zitten op het vliegtuig van Brussel naar Bogotá. Twee weken van gemiste personen terugzien, beschikken over een hele kleerkast, een kilo bijkomen van al het lekkere eten, winkels afschuimen voor de
Het magische Myanmar, zoals het op vele avonturiers verlanglijst staat, is me er eentje. De woelige geschiedenis met allerhande invasies en koninkrijken is behoorlijk moeilijk te vatten. Nog niet zo
Waar we zeker niet naartoe wilden, was Zuidoost-Azië. Thijs wilde Myanmar zeer graag bezoeken, maar de rest van dit stukje wereld, nee nee! Dat is niks voor ons. De verlammende
Turkmenistan. Vraag de gemiddelde eerstewereldburger naar dit land en hij kan het moeizaam beschrijven als een woestijnland, ergens in ‘t Oosten. Maar dat is buiten Tom Waes gerekend. Eigenhandig (en
Ingrediënten Als basisingrediënt: veel rijst en noedels Nog veel meer mensen Prachtige natuur, vooraf geprepareerd met houten paadjes, veel wc’s en vuilnisbakken. Als het kan ook een kabelbaan of lift.
In Centraal-Azië heb je bij het ontbijt 99% kans op eieren. Minstens twee per persoon. En er is geen andere optie. Geloof me, onze Belgische maagjes zijn daar niet op getraind. Marc
Gastvrijheid en interesse, prachtige architectuur maar ook lichtelijk uitgebuit toerisme. Op Oezbekistan kan je allerlei labels plakken, afhankelijk van waar je naartoe gaat. Samarkand, Bukhara en Khiva zijn écht beeldig
Uitgeknipte gordels, noedels in alle kleuren, ontelbaar veel boeken en podcasts, geen enkel woord in ons eigen alfabet, leuke bezoekjes, lange treinritten en nog langere busritten, dingen verliezen, Catalaanse bedankingen
Osh, 8 uur ‘s ochtends. Terwijl wij onze rugzakken toeritsen, rijdt Daniël zijn witte Land Cruiser de parking op. Iedereen is klaar om te vertrekken. Iedereen? Neen, Martina’s gordijn blijkt
Hallo thuisfront. Na 5 maanden zonder Nina vond ik het hoog tijd om een bezoekje te brengen aan onze twee wereldreizigers. Veel gedenk, enkele slapeloze nachten, een geweigerde en een
‘Kom je niet af naar Kirgizië?’ ‘Naar waar?’ ‘Kirgizië’ ‘Is dat een land?’ ‘Ja’ *zoekt op de kaart* ‘Dat is keiver!’ ‘Wel wel’ *stilte * ‘Ach ja, waarom niet!’ Dat
Onze eerste dagen in Kazachstan besteedden we zeer gewillig aan uitslapen, zelf koken, een boek lezen, keuvelen met de hostelbewoners en toch ook wat opzoekwerk verrichten over de regio. Hierna begon
In China eet je op de trein noedels. Ook al is het een rit van een uur, elke Chinees heeft steevast zijn pot instant noedels bij en staat in het
We hebben een kleine drie weken onze leute gehad in dit ‘Europese’ landje, om het op z’n West-Vlaams te zeggen. En wuk eije gieder doa ton eihenlik gjilsan gedaen? Wel,
Privjet! We hebben de afgelopen maand Rusland getest en… Goedgekeurd! De grenzen oversteken over land: moeilijk binnen, makkelijk buiten! Op de vijfde augustus, het lijkt al een ver verleden, rolden
Wat nu volgt is louter fictief maar kan gelijkenissen met echte personen en gebeurtenissen bevatten. Hij is het moe, gewoonweg beu. Hobbelen, hobbelen, hobbelen. Tien dagen lang deden ze niks
Een korte samenvatting van Mongolië, als proevertje: kamperen, natuur, schapenvlees, livestock, sovjetgebouwen, sterren. Zo, de luie mensen onder jullie kunnen de pagina nu sluiten. Of niet! Er is namelijk veel meer. Hoog
Slowly I feel the path becoming rockier, then the shrubs start to thin out and all becomes clear: stretched out in front of me is an exposed ridge of tumbledown
We keren even terug in de tijd. 25 juni 2019, 6u20. Thijs en Nina komen aan in het station van Peking. Tijd genoeg, denken ze, “de trein vertrekt pas over
xihqgogjubfvnhj/Nelson.jpg Aanschouw Nelson. Vreemde naam voor een Chinees, zie ik al aan je opgetrokken linkerwenkbrauw. Nogal. Zijn echte naam is me onbekend, maar die hoef ik eigenlijk niet te weten,
episode one!
Hallo daar! Onze eerste week zit er volledig op. We hebben al vanalles meegemaakt, tijd om het thuisfront te updaten! Onze vlucht kwam bij het ochtendgloren aan in Beijing, middernacht
Weest niet bevreesd, we leven nog! Goed verscholen achter de muur, dat wel. Ach, je dacht dat ik over die grote stenen muur aan het spreken was? Neen hoor! Een
Gezien ik niet zo’n vlotte schrijver ben, maar toch iets wilde posten 😉 1. Wat ik ga missen: – Mijn familie, vrienden, collega’s: uiteraard – Chocolade! – Mijn plooifiets 2.
“Thijs, ik wil misschien toch mee gaan voor een jaar…“, zei Nina me plots na een drukke werkweek. Ik probeerde haar al even warm te maken voor een lange reis